Aangekomen in Hawaii

Na 4 dagen op zee te zijn geweest, kwamen we aan in Hilo, Hawaii. Ik heb vandaag lekker vrij :) Eigenlijk baal ik wel een beetje, want ik kan het schip niet af. Je moet een I-95 hebben, een pasje waarmee je op Amerikaans grondgebied mag komen en die krijg ik pas als we weer terug zijn in San Diego, dat duurt nog een week. Iedereen die vrij is gaat het schip af, dus het is ontzettend stil aan boord. Ik heb een beetje uitgeslapen, want gisteravond zijn we voor het eerst uitgeweest in de crewbar. Echt gekkenwerk! We hebben ontzettend veel homo's aan boord en dan bedoel ik ook echt super-gay. Er liepen er een paar rond in een hotpants met een strak hempje, een chippendale-vlinderstrikje en een kerstmuts op. Maar ze zijn echt geweldig en heel aardig.
Elke dag leer je weer nieuwe mensen kennen en dat is echt super leuk. 's Ochtends bij het ontbijt komt er zomaar iemand van de crew bij je zitten en je hebt er weer een nieuwe vriend bij. Het is net 1 grote familie. Iedereen die je tegenkomt stopt even om een praatje te maken. Ik heb weer een Nederlandse jongen leren kennen, Roman. Maar hij vertrekt, net als Joris, als we weer in San Diego zijn. Joris en Roman zijn kadetten, dat betekent dat ze in opleiding zijn, volgende week vliegen ze terug naar Nederland en gaan ze weer naar de zeevaartschool.
De rest van mijn vrije dag heb ik het schip verder verkent, ben ik naar de sportschool geweest en heb ik 6 afleveringen van The Vampire Diaries gekeken. Ik was eigenlijk blij dat het avond werd, want dan is er meer te doen. 's Avonds heb ik gegeten met Joris, die me een heel verhaal vertelde over dat hij een relatie had gehad met 1 van de gasten, wat dus strikt verboden is. En dat hij de rest van de cruise opgesloten werd in zijn kamer, zodat hij haar niet meer kon zien. Het is wel fijn om even Nederlands te kunnen praten. Want soms heb ik echt het gevoel dat ik ontzettend dom ben. In Londen kon ik me prima redden met het Engels, maar dit is echt een uitdaging. Iedereen praat met een ander accent, er is meer lawaai, dus je verstaat elkaar al minder goed, dus soms kan ik hele gesprekken niet volgen. Daar heb ik best een paar dagen last van gehad, dat ik me echt een beetje alleen voelde. Ik voelde me ook best onzeker daardoor en vervolgens durfde ik nauwelijks meer iets te zeggen. Maar het gaat nu al stukken beter. Het maakt ook eigenlijk niet zoveel uit dat mijn Engels minder goed is, ookal is het niet perfect, ze snappen me toch wel.
De rest van de avond heb ik doorgebracht in de crewbar.
De volgende dag kwamen we aan in Lahaina, Maui. Ik moest werken vandaag, maar het was ontzettend rustig, omdat alle passagiers het schip af waren. Uiteindelijk had ik toch nog 2 gasten gehad. De rest van de dag moet je wel aanwezig zijn in de spa, maar dan doe je eigenlijk niks. Elkaar behandelingen geven, nagels lakken, filmpje kijken, maar de favoriete bezigheid van iedereen is slapen in je behandelkamer, zodat je 's avonds weer fit bent om uit te gaan. En het beste is nog dat de manager weet dat we al die dingen doen en het allemaal goed keurt, zolang je de gasten van die dag maar een goede behandeling geeft.
Ik vind dit echt een geweldig leven. 's Ochtends om half 7 op, aankleden en heerlijk ontbijten. Kwart voor 8 teambespreking voor de die dag. 8 uur begint je werkdag, lekker chillen tot een uur of 12. Dan een uur pauze, dus even eten en lekker hangen in je kamer of socialisen met andere crewleden. Dan weer verder chillen in de spa, misschien 1 of 2 behandelingen. Rond 18 uur een half uur pauze voor een heerlijk diner. En weer terug naar de spa om nog meer chillen tot 20 uur. Dan terug naar je kamer om te douchen en om te kleden. En dan richting crewbar, film, show of iemands cabin-party. Vervolgens slapen en dan weer een nieuwe heerlijke dag. Ik zie er nu al tegenop om dit leven vaarwel te zeggen over 9 maanden ;) En ik ben nog niet eens in al die prachtige steden geweest!
De dag erna was onze bestemming Honolulu, Hawaii. En weer moest ik werken. Ik had vandaag 1 gast, iemand van de crew. Mensen van de crew krijgen 50 % korting op behandelingen. En soms ben je op je vrije dag IPM (In Port Manning), dat betekent dat je op je vrije dag het schip niet af mag, omdat er anders te weinig bemanningsleden aan boord zijn. Als er dan iets gebeurd moeten er een aantal mensen aan boord zijn om te helpen. Dus mensen die IPM zijn gaan dan bijvoorbeeld naar de spa om hun tijd te doden, daarom heb je op port days (dagen dat het schip in de haven ligt) meer crewleden dan passagiers voor behandelingen.
's Middags kregen we bericht dat we zouden overnachten in Honolulu. Eigenlijk zouden we 's nachts naar Nawiliwili gaan. Maar omdat het weer slecht is in Nawiliwili en het schip dan de haven niet goed in kan draaien, heeft de kapitein besloten om in Honolulu te blijven. De crew ging helemaal uit hun dak, want dat betekent dat iedereen na het werk het schip af kan om uit te gaan in Honolulu en dan kunnen ze de hele nacht feesten. Normaal moet iedereen uiterlijk 22 uur terug zijn, omdat we verder varen. Helaas voor mij kon ik niet mee, want ik kan nog steeds het schip niet af. Er bleven gelukkig een paar spa-meiden aan boord, dus hebben we een cabin-party gehouden in de cabin van Jean.
Na de cabin-party heb ik nog even een kijkje genomen in de crewbar, maar er was niemand die ik kende. Tegenwoordig ga ik elke avond na het werk even de bar in. Niet om te zuipen (oke, 1 of 2 glaasjes wijn), maar gewoon voor de gezelligheid en om nieuwe mensen te ontmoeten. Normaal ga ik met Evan, homo natuurlijk, Anna en Jessica (2 meiden uit de spa). Meestal ga ik rond een uur of 22 en dan is het nog heel rustig. De barkeeper weet al precies wat ik drink en op welke rekening hij het moet zetten, want vaak is hij alleen in de bar en kom ik even een praatje met hem maken. Hij is op dezelfde dag gekomen als mij, dus hij is ook nog nieuw. Hij is echt knettergek en helemaal fan van de Gangnam Style.
De volgende dag in Honolulu was ik weer vrij, maar nog steeds kan ik niet van boord. 's Ochtends had ik een drill om half 10. Dat is een soort oefening, dan laten ze het alarm afgaan en dan moet je met je reddingsvest aan naar je reddingsboot rennen. Op zich niet zo erg, maar op het dek is het erg warm en met zo'n reddingsvest aan zweet je je dood. Daarna heb ik even geskypt met het thuisfront, altijd leuk om je ouders even te zien en te spreken, ookal is de verbinding soms niet zo goed. Ik heb net geluncht en ik denk dat ik zo maar weer The Vampire Diaries ga kijken, misschien even mijn was doen, zonnen op het topdek of naar de sportschool. Ik zie het allemaal wel.