En dan verandert ineens alles

Vandaag was een super drukke dag, ik had 7 gasten. Dus achter elkaar door werken, best zwaar, maar de tijd ging ontzettend snel en het waren gelukkig allemaal leuke gasten. Het is vandaag oudjaarsdag, dus vanavond zijn we uitgenodigd voor weer een feest tussen de gasten. Ik heb er echt zin in! Het begint om 23 uur tot 1.00 uur. Daarna waarschijnlijk tot half 3 naar de crewbar voor de after party en er is ook nog iemand jarig die zijn verjaardag viert in een apart gedeelte en dat duurt tot half 4. Dus het wordt me het avondje wel weer! Morgen zijn we weer in Puerto Vallarta, dan hoef ik maar tot 15 uur te werken en dan ben ik de rest van de dag vrij. Waarschijnlijk gaan we morgenavond weer naar de club met een heel stel, dus 2 leuke avonden om naar uit te kijken!
Oudjaarsavond was echt geweldig! Eerst hadden we een count-down-party in het theater met de gasten, dat was best wel saai. Maar daarna gingen we naar de crewbar en het was echt super. Een geweldig feest! Uiteindelijk lag ik pas rond half 5 in bed en de volgende dag moest ik er weer om half 7 uit, dus maar 2 uurtjes slaap. Gelukkig had ik geen drukke dag, maar 2 gasten en de middag was ik vrij. Ik ben toen met Anna en Hayley naar een shoppingmall geweest, want we zijn weer in Puerto Vallarta. Het regent alleen de hele dag al heel hard, dus dat was niet zo leuk. Vanavond gaan we waarschijnlijk weer naar de club.
's Avonds waren we eerst in de crewbar. Drank in Mexico schijnt heel duur te zijn in de club. Dus gaan we altijd eerst indrinken in de crewbar. Als ik eenmaal in de club ben drink ik eigenlijk helemaal niks meer. Omdat het duur is en omdat ik de volgende dag weer vroeg moet werken, zo kan ik alvast een beetje nuchterder worden. Het halve schip was er zo ongeveer in de club en het was super gezellig! Om half 5 lag ik eindelijk in mijn bed. Morgen moet ik er weer om 7 uur uit, dat wordt een uitdaging. Maar dan ga ik die avond wel vroeg naar bed, want die volgende ochtend ben ik weer lekker vrij.
Vandaag was ik lekker vrij 's ochtends, dus ik heb eindelijk uit kunnen slapen. Ik was gisteren al om half 11 naar bed gegaan en ik werd vanochtend om half 10 wakker, dus ik heb weer heel wat uurtjes ingehaald. Daarna heb ik met mijn ouders geskypt, voor het eerst in het nieuwe jaar :) En vervolgens had ik een traffic director training. Toen dat was afgelopen had het eigenlijk niet veel zin meer om het schip af te gaan, want ik moest om kwart voor 3 beginnen met werken. Ik had 3 hele leuke gasten, ze waren super tevreden en helemaal blij. Van 1 kreeg ik weer een fooi van 50 dollar :) Om half 8 was ik alweer klaar met werken. Ik heb ff de was gedaan en daarna weer de crewbar in.
Vandaag was niet zo'n leuke dag. Het begon al slecht, ik struikelde en viel met mijn pols tegen de deurklink en nu zijn mijn hand en pols helemaal blauw. Dat gebeurde net voordat ik moest beginnen met werken en ik stond de hele dag vol gepland met massages. En toen werd er ineens in de computer gezet dat ik tijdens mijn lunch naar de crew office moest gaan. Vreemd, want ik had niet het gevoel dat ik iets fout had gedaan ofzo. Ik vroeg Anna of zij wist wat het was en ze zei: 'Het is niet goed, meid.' Waarop ik haar vroeg: 'Heb ik wat fout gedaan dan?' En haar antwoord was: 'Nee, je hebt niks fout gedaan, je zult er zo wel achter komen.' Net voordat naar het crew office wilde gaan, wilde de manager met mij spreken. Het eerste wat ze zei was: 'Je gaat ons morgen verlaten.' Bam, dat kwam even hard aan! Ik kan niet omschrijven hoe ik me toen voelde. Ik hou van dit schip en ik hou van de crewleden, ze zijn als familie voor me. Daarna vertelde de manager me dat ze zojuist een email had gekregen van Steiner. Er stond geen reden bij, alleen dat ik morgen terug zou vliegen naar Londen voor een week training. Wat er daarna gebeurd weet ik niet, ik hoop echt dat ik terug mag naar dit schip, maar ze kunnen me ook naar een ander schip sturen. Na het gesprek met de manager moest ik naar de crew office om papieren op te halen voor mijn vlucht en wat papierwerk invullen. Daarna weer terug naar de spa, want ik was helemaal vol geboekt. Tussen de behandelingen door moest ik steeds op en neer met de lift om alle papierwerk te regelen. Vervolgens verloor ik mijn ID-kaart en mijn kamersleutel, maar gelukkig had de man van de crew office ze gevonden, waarschijnlijk had ik ze daar laten liggen. Ondertussen ging het nieuws als een lopend vuurtje het schip rond. En binnen de kortste keren wist iedereen het. Iedereen kwam naar me toe om om uitleg te vragen, want niemand snapt waarom ik weg moet en ze willen allemaal dat ik blijf. Na het werk hadden we inventory count, alle producten in de hele spa moeten worden geteld. Ik baalde als een stekker, want beneden in de crewbar hadden ze een soort afscheidsfeestje voor me geregeld. Gelukkig mocht ik eerder weg van het balansen, want ik had ook mijn koffer nog niet ingepakt. Daarna lekker de bar in en ik heb een geweldige laatste avond gehad. Wat ga ik mijn lieve collega's missen! Als ik er al aan denk moet ik al huilen. Zelfs collega's waar ik nog nooit mee gesproken heb komen naar me toe om afscheid te nemen. 3 Filipino's waar ik regelmatig mee praat geven me normaal altijd een enorme glimlach als ze me zien, maar nu moesten ze bijna huilen toen ze het hoorde, als ik aan die koppies denk dan staan de tranen me al in de ogen. Ongelofelijk eigenlijk, ik ben hier pas een maand en ik ben al zo gehecht aan iedereen. Het is echt net familie, je ziet elkaar elke dag en je praat elke dag met elkaar.

De volgende morgen moest ik al om 6 uur in de bioscoop zijn om mijn paspoort op te halen en immigratiepapieren te regelen. Daarna heb ik mijn laatste ontbijt gegeten. En toen om kwart over 8 moest ik mijn reddingsvest inleveren en mijn bar-rekening betalen. Telkens als ik door de gang liep kwam ik weer iemand tegen die afscheid wilde nemen. Wat is dat zwaar zeg! Ze zeggen dan ook nog dat ze je zo gaan missen en dat ze van je houden en dat ze niet willen dat je gaat en dat je zeker terug moet komen na die week in Londen. Ik zou niks liever willen dan terugkomen! Ik hoop dat ze me trainen en dan weer terugsturen, want ze hebben mij hierheen gestuurd als masseuse, terwijl ik in Londen getraind was om gezichtsbehandelingen te doen. Dus ik hoop dat ik nu terug moet voor training om de massages die ze geven te leren en dat ze me dan terugsturen. Want normaal komt er dezelfde dag al een nieuw meisje jou vervangen, maar voor mij komt geen vervanging. Dus wie weet! Maar ja, ik wil er niet teveel op hopen, want de kans dat ik naar een ander schip wordt gestuurd is ook heel groot.
En toen om half 10 was het zover. De manager kwam nog even naar beneden om me een hart onder de riem te steken. Ze zei dat ik een hele leuke meid ben en dat ze met plezier met me heeft samengewerkt. Ze hoopt ook dat ik terugkom. Toen ik van het schip af was ben ik met de taxi naar mijn hotel gegaan om mijn koffer te droppen. Daarna heb ik even naar huis geskypt om het nieuws te vertellen en weer kon ik het niet droog houden. Vervolgens ben ik weer terug gegaan richting schip. Ik ben daar de winkelstraten doorgelopen, want ik mag nu het schip niet meer op. Ik heb nog een aantal collega's gesproken en afscheid genomen. Daarna terug naar het hotel en morgen vlieg ik om half 11 's ochtends weer terug naar Londen, terug naar de YMCA.