En we zijn weer een paar dagen verder
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
19 Mei 2014 | Noorwegen, Flåm
Vanmorgen moesten we weer om 9 uur op het werk zijn. We moesten weer nieuwe vracht uitpakken. Om half 10 hadden we een drill, maar wat was dat een chaos. Ik wist maar 1 manier om bij mijn reddingsboot te komen, maar het trappenhuis dat ik moest gebruiken hadden ze afgesloten. Daar was zogenaamd brand. Heel fijn! Gelukkig wilde Joao (een collega uit Brazilië die helaas vandaag weg gaat, want hij was nog wel aardig) mij laten zien hoe ik bij mijn boot moest komen. Maar het was echt een ongeorganiseerd zooitje. Iedereen liep overal door elkaar en het namen afroepen gebeurde maar half. Ik hoop niet dat het ooit zover komt dat we in een noodsituatie het schip moeten verlaten, want dat gaat nooit goed. Bij Holland America waren ze daar veel stricter in en was alles super georganiseerd. Dus dit was wel even wat anders. Daarna kregen we uitleg over hoe we ons raft (een soort opblaasbaar vlot/reddingsboot) het water in moesten laten met een kraan. Tijdens de uitleg werd ons wel even lachend vertelt dat de kraan alleen wel kapot is en we die dus niet kunnen gebruiken. Super! Ik voel me echt veilig nu.
Toen ik na de drill weer op mijn kamer kwam stonden er ineens spullen en koffers van iemand anders in de kamer. Ik kreeg dus blijkbaar een nieuw kamergenootje vandaag. Ze is ook 25 jaar en komt uit Zuid-Afrika. Ze werkt als kapster in de spa, erg grappig dus dat ik met een soort ‘oud-collega’ op de kamer zit. Ik heb nog niet veel met haar gesproken, want onze werktijden verschillen nogal, maar afgaand op de eerste indruk is ze erg aardig.
16 mei 2014
Vandaag is de laatste dag van de cruise. We zijn weer de hele dag op zee, dus weer een drukke dag. Al moet ik zeggen dat alle dagen erg druk zijn. Ik dacht dat je in de shops minder hoefde te werken dan in de spa, maar dat valt tegen nu. Blijkbaar ben ik op het verkeerde tijdstip aan boord gekomen. Want net deze maand moet alle inventaris geteld worden. Normaal zouden we elke keer als we in de havens zijn, vrij krijgen. Maar nu moeten we dan steeds werken. We maken dus elke dag een werkdag van 14 uur, tot nu toe hebben we in de hele week 1 keer een halve dag vrij gehad. En dat breekt me best wel op. Op dit moment bestaat mijn leven uit werken en slapen. Vaak slaap ik niet echt goed hier, dus de hele dag loop ik rond met knalrode ogen, charming!
Het werken gaat wel beter nu, het is elke dag redelijk druk, dus dan gaat de tijd ook iets sneller. En ik weet inmiddels al wat beter wat ik moet doen. We hebben verschillende soorten winkels, zoals een sieradenwinkel, likeur/sigaretten winkel, een souvenirshop, een horlogewinkel, een kledingwinkel en een parfumerie. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen winkel. Zelf heb ik geen winkel, maar in het midden van alle winkels staan 2 ‘eilanden’ met de promotieartikelen die die dag verkocht worden. Dat doe ik samen met nog 3 anderen, 2 per eiland. Ik ben eigenlijk blij dat ik bij het eiland sta, daar kun je lekker rondkijken en het is altijd druk. Ook verkoop je elke keer wat anders, dus is het niet zo saai. Ik heb gisteren zelfs een star-card gekregen. Dat is een soort beloningssysteem en als je 5 kaarten heb, dan krijg je iets ofzo. Ik kreeg hem omdat ik goed gehandeld had bij een vervelend klant.
De mensen hier zijn ook wel iets verandert. Het is niet dat we vrienden zijn, maar af en toe word er wel een zin tegen me gesproken. Ik ben er trouwens wel achter gekomen dat er 2 kampen zijn onder de collega’s, Kamp Roemenië en Kamp Rest Van Het Oostblok. Voor mij zit er niet veel verschil in. Maar de 2 kampen vliegen elkaar nog wel eens in de haren. Dan staan ze tegenover elkaar te schreeuwen tijdens het werk, omdat de 1 bijvoorbeeld vindt dat de ander niet opschiet met opruimen. Echt om de kleinste dingen breekt de hel los. Ik zit er zelf een beetje tussenin en daarom krijg ik alle roddels en al het geklaag over het andere kamp te horen. Ze praten dan tenminste wel wat meer tegen mij, maar ik weet niet of deze situatie nou een verbetering is of niet. Ik weet in ieder geval wel dat ik me er het liefst zo veel mogelijk buiten hou.
’s Avonds op het werk heb ik zo’n lol gehad met Andrey. Hij kwam er ook achter dat de rest heel raar tegen me doet en me niet zo aardig behandelt. Na het werk moest er opgeruimd worden en Guilherme (een collega die ook wel Gi word genoemd) zei dat ik t-shirts op moest vouwen. Toen ik daarmee bezig was kwam Arhim naar me toe met de mededeling dat ik eerst iets anders moest doen. Toen ik daar vervolgens mee bezig was kwam Gi met een boze kop naar me toe met de vraag of ik eerst de t-shirts verder wilde vouwen. Toen Arhim dat hoorde zei die weer dat ik eerst dat andere moest doen, waarop Arhim en Gi weer eens ruzie kregen. En zo gaat dat de hele dag: “Tessa, doe dit”, “Tessa doe dat”. Ze vragen het niet normaal, maar commanderen je echt op een hele onaardige manier. Ik heb er niet echt zo veel moeite mee. Ik ben nieuw, dus ik weet zelf ook niet goed wat ik moet doen. Dus als iemand mij vertelt dat er iets gedaan moet worden, dan doe ik dat. Maar toen Andrey zag hoe Arhim en Gi bezig waren kon hij zijn lachen bijna niet inhouden. De rest van de avond hield hij me steeds voor de gek en trok steeds gekke bekken naar me als er weer een commando naar mijn hoofd vloog. Toen het naar zijn mening echt te erg werd, heeft hij er zelfs wat van gezegd. Ik denk niet dat het helpt, maar wel aardig van hem dat hij het voor me opneemt. Ik ben blij dat hij aan boord is gekomen, want met hem kan ik gelukkig wel erg goed opschieten.
Na het opruimen hebben we altijd nog een meeting met de manager Adnana en de assistent-manager Nicolai. We kregen te horen dat we het target voor deze cruise dik gehaald hadden en iedereen kreeg een flesje bier of smirnoff ice. Dat was wel een leuke beloning
17 mei 2014
Vandaag zijn we weer in Kopenhagen. Ik hoef pas om 17 uur te beginnen met werken. Dus ik heb lekker uit kunnen slapen. Daarna ben ik de terminal ingedoken waar ik gratis op internet kan. Wat is dat fijn! Als je op het schip op internet gaat betaal je voor een kwartiertje internet al 5 dollar, omgerekend is dat ongeveer 15 euro voor een uur. Bijna niet te betalen joh! Daarna heb ik samen met Andrey even geluncht op het schip. Vanmorgen was ik net te laat wakker voor het ontbijt, dus ik had nog niks gegeten. Na weer een smakeloze maaltijd heb ik mijn oma gebeld, fijn om haar stem weer te horen.
19 mei 2014
Vandaag zijn we in Flam, Noorwegen. Flam is nog de ergste haven van allemaal. Daar is echt niks te beleven. Vanochtend moesten we eerst in het magazijn werken, opruimen en alles organiseren zodat we een goed overzicht hebben als we binnenkort de inventaris moeten tellen.
Tussen de middag was er aan land een barbecue georganiseerd voor alle crew. Het was echt heel leuk. Ik moet toegeven dat er op Royal Caribbean wel meer wordt georganiseerd voor de crew dan bij Holland America. Ik ben nog geen 2 weken hier en ik heb al een crewparty meegemaakt, er is een bingo geweest en vandaag dan de barbecue. Er waren ook allerlei activiteiten te doen en er werd muziek gedraaid. Je kon volleyballen, cricket spelen en er werd een touwtrekcompetitie gehouden. Echt heel gezellig!
Ik heb trouwens ook al wat meer mensen leren kennen. Er zijn 2 Indonesiërs en 2 Filipijnen waar ik regelmatig mee spreek. En 2 dagen geleden is er een Nederlands meisje aan boord gekomen. Ze heet Margot en komt uit Breda. Ze werkt voor de entertainment-afdeling. Ik heb haar nog niet veel gesproken, maar ze lijkt me heel aardig. We moesten er allebei weer een beetje aan wennen om weer Nederlands te praten, heel gek haha.
Op het werk gaat het nog niet zo lekker. Elke keer als er iets fout gaat geeft iedereen mij de schuld. Terwijl ik zeker weet dat het niet mijn fout is. Als ik iets fout doe dan geef ik dat gewoon toe. Maar hier neemt niemand verantwoordelijkheid voor zijn eigen fouten en proberen ze anderen (mij dus) de schuld in de schoenen te schuiven. Waarschijnlijk omdat ik nieuw ben. Maar ik word er echt moe van. Waarom kunnen we niet gewoon leuk als een team werken? Dan is het voor iedereen toch veel prettiger? Mijn collega’s zijn echt zo achterbaks. En van dat geruzie en dat geroddel steeds word ik echt chagrijnig. Ze praten hier niet, maar ze snauwen gewoon de hele dag door. Gelukkig heb ik gisteravond te horen gekregen dat ik vanaf nu in de souvenirwinkel ga staan samen met Zoran. Dat lijkt me wel leuk, want ik ken Zoran nu wat beter en hij is best aardig. Hij komt uit Servië en is 21 jaar. Hij is een beetje zo’n player-type. Hij flirt met elk meisje die langskomt en die jonge meiden vinden dat natuurlijk helemaal geweldig haha. Ik kan ontzettend om hem lachen. Gisteren stonden we ook even samen in de souvenirshop en toen vertelde hij mij dat hij het ook niet leuk vind hoe de andere collega’s doen. Hij zou ook het liefst weg gaan, maar in zijn land verdient hij niks en hij is aan het sparen om een studie te kunnen betalen.
-
20 Mei 2014 - 18:29
Wouter En Jeanet:
Leuk die verslagen van jou te lezen tessa. ..en nu nadat je Zodat hebt ontmoet en tot ook klikt...en samen kan werken ...zal toch hopelijk wat gezelliger en beter daar worden...
Jammer van je andere collega's want ik tenslotte moet je toch samen doen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley